Japonia - Język

Tidus

Język

Ponad 99% mieszkańców Japonii posługuje się językiem japońskim. Pochodzenie języka japońskiego jest nieznane. Prezentowane są różne hipotezy dot. jego korzeni, m.in. pokrewieństwo rodzinom języków uralskich i ałtajskich.Pod względem gramatycznym japoński podobny jest do języka koreańskiego.

Do charakterystycznych cech języka japońskiego należą: duża liczba homofonów, obfitość zwrotów grzecznościowych, występowanie tylko otwartych, a więc kończących się samogłoską sylab, iloczas czy duża ilość zapożyczeń frazeologicznych, głównie z języka angielskiego.

Z powyższych powodów, a więc braku możliwości jednoznacznego wyjaśnienia, język japoński jest klasyfikowany jako największy język izolowany, gdyż jego struktury gramatyczne, frazeologia, czy fonetyka, są niepodobne do struktur żadnego innego języka na świecie. Jest to język aglutynacyjny.

Mieszkańcy Wysp Riukiu, w tym Okinawy, posługują się językami riukiuańskimi, należącymi do japońskiej rodziny językowej. Są one nauczane w miejscowych szkołach. język ajnoski jest używany przez niewielką grupę mieszkańców wyspy Hokkaidō – Ajnów. Są oni zagrożeni wymarciem.

Japończycy posługują się jednocześnie trzema systemami pisma. Są to: wprowadzone w V w. znaki chińskie kanji oraz dwa sylabariusze fonetyczne hiragana i katakana pochodzące z VIII w. W wielkim uproszczeniu, znakami kanji zapisuje się rzeczowniki, za pomocą hiragany przekształca się je w przymiotniki i czasowniki, natomiast katakanę stosuje się do zapisu słów pochodzenia obcego.

Źródło : Wikipedia

Ayuki

Polski jest łatwiejszy pod względem zwracania się do innej osoby, ponieważ albo mówimy sobie na "ty" lub używamy: pan, pani. Chociaż po japońsku ciekawie brzmi -san czy -chan Smile

KageNyan

W Japonii też mogą sobie mówić na ty

Ayuki

Mogą, ale nie tak szybko jak u nas, prawda? : d

KageNyan

co masz na myśli "nie tak szybko jak u nas"? to niema sensu

Ayuki

Przestań mi tu wklejać obrazki :x

1. W Polsce dzieci, nastolatkowie oraz znajomi mówią sobie po imieniu.
2. Tak samo nauczyciel zwraca się do ucznia wymawiając jego imię, a nie nazwisko (chyba, że mu podpadnie).
3. Przedstawiamy się wpierw podając imię, a później nazwisko.
4. W pracy zwykle zwraca się do współpracowników np. "panie Adamie", a nie "panie Kowalski", a w małych firmach nawet mówi się sobie po imieniu.

Natomiast w kraju, gdzie hierarchia w przedsiębiorstwie ma duże znacznie wątpię, aby stażysta mógł mówić sobie do prezesa tak po prostu po imieniu.

KageNyan

1. już nieraz słyszałem jak dzieci i nastolatkowie a nawet znajomi mówią sobie po nazwisku
2. z mojego doświadczenia to tak około 10% mówiło po imieniu do nas
3. Niesądze żeby kolejność wymawiania tego świadczyła o czymkolwiek
4. to wszystko już zależy od ludzi... niektórzy mówią sobie po imieniu, a niektórzy wręcz żądają żeby do niego jakoś specyficznie mówić (np. "pani magister Kowalska")

Ayuki

3. To zależy czy mówisz o sytuacji prywatnej czy biznesowej. W pierwszej może i bez znaczenia, ale w drugiej nieodróżnienie imienia od nazwiska obcokrajowca to już wystarczająca gafa. Dlatego wg tego co się uczyłam w trakcie spotkań z Azjatami najpierw podaje się nazwisko i im pewnie też dzięki temu łatwiej.

KageNyan

każdy kto oglądał chociaż jedno anime bez angielskiego dubingu, niebędzie miał żadnego problemu xD

Ayuki

Życie to nie anime. Wątpię, że ktokolwiek przed delegacją je ogląda, raczej książki się przegląda na temat kultury danego kraju xD

KageNyan

no widzisz xD a mogli by xD
więcej by się dowiedzieli xD